Aleo. Burza na północy

"Czy wielkich czynów mogą dokonywać tylko wielcy bohaterowie?

Aleo, nastolatka o rubinowych włosach, jakich na próżno szukać w całym królestwie Adonu, wiedzie całkiem zwyczajne życie. Osierocona w dzieciństwie, na co dzień mieszka u wuja, pomagając mu w prowadzeniu domu. Los jednak szykuje dla niej przyszłość pełną niespodzianek i wyzwań. Pewnego dnia dziewczyna dowiaduje się, że zgodnie z prawem gwiazdy wieczornej jest prawowitą dziedziczką tronu. Jako pierworodne dziecko pierworodnego ojca staje przed niezwykłym zadaniem. Co oznacza przepowiednia, która mówi, że los odkupi Rubin z Kalantari?"

***

Tytuł: Aleo. Burza na północy

Autor: Tomasz Miękina

Wydawnictwo: Novae Res

Liczba stron: 354

ISBN: 978-83-8147-399-6

***

Bardzo cieszyłam się na myśl, że będę mogła zapoznać się z tą powieścią. Bardzo! Rozpoczynając lekturę czytelnik trafia do całkiem innego świata, Olanei. Historię rozpoczyna opowieść o upadku istoty ludzkiej i jej nieposłuszeństwie względem Inuego. Poznajemy losy kielicha, to jak powstał, do czego doprowadził i co się z nim stało. Po tym wprowadzeniu zostaje przedstawiony piękny krajobraz Kalantari oraz podstawowe informacje na temat sposobu datowania, pór roku i rządów. Po bardzo obszernym i niezwykle bogatym opisie powoli autor zaczyna wgłębiać się w historię Aleo. 

Akurat trwa Wielki Jarmark Plonów. Kupcy z całego kraju ściągają do Kalantari aby móc zaprezentować swoje wyroby i oczywiście móc na nich zarobić. Nie może tam zabraknąć Sili, kobiety której płaszcze okryły się niesłabnącą sławą, będącej również przyjaciółką Aleo. Sili jest już w podeszłym wieku i nastolatkę traktuje trochę jak przybraną córkę. Chociaż Aleo jest tylko nastolatką, posiada niezwykłe cechy, które wyróżniają ją mocno na tle ogółu. Oprócz niezwykłej urody, dobroci serca i życzliwości, posiada szafirowe oczy i rubinowe włosy. To one wyróżniają ją najbardziej spośród wszystkich mieszkańców i są obiektem zazdrości jej ciotki i kuzynki - żony króla i jego córki. Tak, król jest wujkiem Aleo. Nie znaczy to, że mieszka ona w pałacu, bowiem królowa uczyniła wszystko by się jej stamtąd pozbyć. Fere - najwspanialszy i czuły brat zmarłej matki Aleo przejął nad nią opiekę. Celiana pchana złością i zazdrością zaczyna knuć za plecami całej rodziny tajemne intrygi.

"Dobro, które nie jest pielęgnowane, szybko więdnie i marnieje, a czas tylko pogarsza sytuację. Nie można go posiadać, nie troszcząc się o nie."

Kiedy nad krajem pojawia się widmo wojny, król Meras zwołuje Radę. Prócz ustaleń wojennych oznajmia zebranym iż w razie jego śmierci, tron po nim ma przejąć... Właśnie kto? Decyzja króla u jednych wywołuje natychmiastową radość i aprobatę u innych zaś sprzeciw i frustrację. Czy kraj uda się wreszcie wyzwolić ze zła i nienawiści? Czym lub kim jest sławetny Rubin z Kalantari?

Mówiąc wprost. Ta książka jest świetna! Jak bardzo nie przepadam za nagromadzeniem wszelakich opisów w książkach, tak wszystkie opisy pochodzące z tej uważam za prawdziwe dzieło literackie. Tu można smakować każde słowo, a barwność opisów od razu przenosi wyobraźnię do innego świata. Bardzo brakuje mi mimo wszystko mapy, która pomogłaby rozeznać się bardziej naocznie we wszystkich tak cudownie opisywanych miejscach ale mam nadzieję, że jeszcze ją ujrzę bo... To była dopiero pierwsza część! Nie wiem czy wyczekam na tyle cierpliwie następnej, ale pierwszą uważam za bardzo udany wstęp do serii książek, który tylko podsyca apetyt na więcej. Polskie fantasy naprawdę z bardzo wysokiej półki.

Za możliwość przeczytania powieści dziękuję Wydawnictwu Novae Res.