Łzy Mai i Spektrum

"W New Horizon androidy nie śnią o elektrycznych owcach. One marzą o reinforsynie.

W latach 30. XXI wieku technologia jest wszechobecna. Sztuczne organy, implanty, domózgowe wszczepy - ludzkie ciało i umysł można upgrade'ować wedle uznania. Jeżeli oczywiście kogoś na to stać. Biednym pozostaje jedynie reinforsyna. Dla ludzi to geniusz w pigułce. Dla androidów zaś - szansa na odczuwanie emocji."

***

Tytuł: Łzy Mai

Autor: Martyna Raduchowska

Wydawnictwo: Uroboros

Liczba stron: 416

ISBN: 978-83-280-5459-2

***

"Łzy Mai" to powieść, która otwiera serię "Czarne światła". Dzięki uprzejmości wydawnictwa Uroboros, otrzymałam do recenzji część drugą - "Spektrum", więc postanowiłam obie recenzje z sobą połączyć.

Znajdujemy się w mocno stechnologizowanej społeczności lat 30. XXI wieku. Porucznik Jared Quinn, powszechnie zwany Red, jak jedyny wychodzi cało z buntu replikantów i ich ataku na siedzibę Beyond Industries. Osoba, czy raczej replikantka, która była jego partnerką w policji okazała się zdrajczynią. Quinn nie potrafi tego Mai wybaczyć. Jego mocno pokiereszowane ciało zostaje zahibernowane na 3 lata oraz udoskonalone różnego rodzaju mikrowszczepkami.

***

"Jeśli udajesz kogoś, kim nie jesteś, to znaczy, że masz coś do ukrycia i nie kierują Tobą uczciwe zamiary."

***

Śpiączce zostają poddane również dwie córeczki porucznika, ma też do nich dołączyć jego żona - Isobel. Kobieta jednak tak bardzo wdaje się w wir pracy i tłumacząc sobie, że nie może pozwolić sobie na przerwę w momencie wspinania się bardzo szybko po szczeblach kariery zawodowej. Decyzja odwleka się w czasie a Isobel trafia na miłość swojego życia i zdradza Quinna.

Mężczyzna po przebudzeniu instynktownie uruchamia mikrowszczepki, dzięki którym odkrywa zdradę żony i w ciągu kilku minut w swoim własnym mózgu dzięki podłączonej bazie danych z policji odszukuje jej wybranka. Jest wściekły, ale stara się nad sobą panować i podejmuje decyzję o rozwodzie. Jednocześnie bierze udział w terapii u Meredith Bennett, która ma za zadanie pomóc mu w poradzeniu sobie ze stresem pourazowym oraz oswojeniu się z cyborgicznymi elementami jego organizmu. Quinn mając ciągle w pamięci to co zrobiła Maya jest przeciwny jakimkolwiek udoskonaleniom technologicznym i stara się stawić czynny opór.

***

"Ta kobieta nie ma serca i nie jest tym, za kogo się podaje."

***

Sprawa zaczyna się komplikować, kiedy porucznika prześladują koszmary senne mające urzeczywistnienie w trzech następujących po sobie zabójstwach. Quinn i Haskel starają się rozgryźć kto stoi za tymi wszystkimi atakami i tak po nitce do kłębka odkrywają czyja to sprawka. Jak zakończy się ich operacja "Dark Horizon"? Co replikanci i ludzie są w stanie zrobić dla reinforsyny i dlaczego w to wszystko zamieszane są uczucia?

Po pierwszym tomie sięgam od razu po drugi. Ta książka jest na tyle dobra, że odczuwam w sobie głód wiedzy o tym co stanie się dalej. Wciągnęłam się na dobre 😊.

***

***

Tytuł: Spektrum

Autor: Martyna Raduchowska

Wydawnictwo: Uroboros

Liczba stron: 416

ISBN: 978-83-280-4524-8

***

Tom drugi "Czarnych świateł" pozwala nam poznać rzeczywistość od strony Mai. Znajdujemy się więc ponownie w punkcie wyjścia. Atak na siedzibę Beyond Industries zostaje nam zaprezentowany w nieco inny sposób. Fabuła pierwszej i drugiej części bliźniaczo się z sobą splata, ale jednak coś zmienia.

"Łzy Mai" nastawiają nas niemalże do samego końca przeciwko tytułowej bohaterce. Spojrzenie na świat jej oczami pozwala dostrzec to, czego nie widać. Maya od początku robi wszystko, żeby chronić porucznika Quinna. To on dał jej nazwisko, on uczynił ją własnym pełnomocnikiem, on powierzył jej swoje życie. I był święcie przekonany, że kłamstwo Mai wynikło z przyjmowania reinforsyny. Jak się okazuje - nic bardziej mylnego. Jest to jednak zastanawiające, bo według wszystkich badań oraz praw ówczesnej technologii, każdy, nawet najbardziej zaawansowany technologicznie replikant jest pozbawiony uczuć i bez czynników zewnętrznych takich jak reinforsyna nie ma szans ich wykrzesać sam z siebie.

Czyżby więc Maya była wyjątkowa? Replikanta nie rozumie co się z nią dzieje, nie wie dlaczego nagle zaczyna podejmować decyzje sama. Nie wie czemu kłamstwo przychodzi jej z łatwością ale wie, że wszystko robi dla dobra Reda.

***

"Książki umierają z godnością i w ciszy, niepostrzeżenie obracają się w proch już od dnia, w którym jeszcze ciepłe i pachnące drukarską farbą trafiają na swoją pierwszą półkę."

***

Wyższe władze policji ubzdurały sobie jednak, że to ona stoi za całym buntem replikantów i zamachem na Beyond Industries i niepomni są na wszelkie logiczne argumentacje przeciwko temu. Żeby mieć większe podstawy do oskarżeń, chcą jej na siłę zaaplikować reinforsynę dożylnie. Replikantka w porę jednak orientuje się co planują i czyniąc wokół siebie niemało szumu - ucieka za Mur, gdzie ponownie trafia na Siobhan.

Siobhan to ciekawa postać o tyle, że sama jest uzależniona od reinforsyny, którą zaczęła przyjmować w wyniku traumy jaką zapewnił jej policyjny partner. Znęcanie się w tym w różnych formach seksualnie również odbiło się bardzo wyraźnie w świadomości replikantki i choć starano się jej to wszystko zamazać - zdało się to na nic. Jej zemsta była równie mocno brutalna, ale i tak nie adekwatna do przeżyć.

Maya będąc za Murem czuje tęsknotę za życiem w mieście. Trawi ją też poczucie winy, ale jak sama mówi:

***

 "To ja. Moje dzieło. (...) Ja tylko dałam wam wybór, lecz sama dokonałam zupełnie innego."

***

Przez większą część tomu możemy zaobserwować jak w Mai rozwija się jej człowieczeństwo. Dzieli się swoimi przemyśleniami z czytelnikiem i zwraca uwagę na takie rzeczy, nad którymi zwykli ludzie przestali już rozmyślać.

Wreszcie historia Mai na nowo łączy się z losami Quinna i stajemy w punkcie absolutnie zwrotnym, gdzie ostatnie ze słów części pierwszej są początkiem szczegółowego dochodzenia w sprawie seryjnych morderstw. Kto za tym wszystkim stoi? Czy zaskakujący koniec i odkrycie kim jest Misty przyniesie rozwiązanie czy wręcz przeciwnie - jeszcze bardziej zawikła sprawę?

Obie części przeczytałam niemalże na jednym oddechu. Kryminał osadzony w cybernetycznej technologii, która zdaje się gnać przed siebie bez opamiętania jest dla mnie absolutnie nowym i wspaniałym odkryciem. Wszystkie profesjonalne słowa, dobierane tak aby czytelnik zrozumiał, nie stanowią przeszkody czy "tamy" w kontynuowaniu zagłębiania się w fabułę. Ciekawe jest to, że każda z części pozwala obejrzeć ten sam odcinek czasowy z dwóch, kompletnie różnych punktów widzenia. Dopiero ważąc je w obu dłoniach można obiektywnie ustosunkować swoją opinię do fabuły.

Nie miałam jeszcze nigdy okazji czytać tego typu książki. Zdarzało mi się mieć do czynienia z sci-fi, z kryminałami, natomiast połączenie obu gatunków, i to napisane jeszcze tak przystępnym językiem wydaje się być idealnym. Trzeba tu też złożyć ukłony w stronę samej autorki - Martyny Raduchowskiej, która swoje wykształcenie z kryminologii i psychologii zastosowała wyjątkowo dobrze opierając na nich swoją fabułę.

Za możliwość przeczytania powieści dziękuję Wydawnictwu Uroboros.