Upiory spacerują nad Wartą

"Lato 1985 roku. Na brzegu przepływającej przez Poznań Warty dwaj wędkarze dokonują makabrycznego odkrycia. Wydobywają z wody zwłoki młodej kobiety. Ktoś obciął jej głowę. Kilka godzin później pracownik barki piaskarskiej wyławia z wody foliową reklamówkę. Z przerażeniem odkrywa, że wewnątrz jest głowa kobiety. Szybko okazuje się, że milicja staje przed podwójnym wyzwaniem, bo znaleziona głowa nie pasuje do wyłowionego z rzeki ciała.
Poznańscy milicjanci z wydziału dochodzeniowo-śledczego KW MO - porucznik Mirosław Brodziak i chorąży Teofil Olkiewicz wraz z kierującym ekipą śledczą kapitanem Fredem Marcinkowskim - ruszają tropem "łowcy głów". W śledztwie pomaga im młody i ambitny szeregowy Mariusz Blaszkowski, który w tej sprawie wykaże się nadzwyczajnym milicyjnym instyktem.
Na mieszkańców Poznania pada strach. Czyżby w socjalistycznym kraju równości i sprawiedliwości społecznej pojawił się seryjny morderca, potwór rodem z kapitalistycznych horrorów, które na kasetach video zaczynają docierać do Polski coraz szerszym strumieniem?"

***

Tytuł: Upiory spacerują nad Wartą

Autor: Ryszard Ćwirlej

Wydawnictwo: Muza
Ilość stron: 480

ISBN: 978-83-287-1251-5

***

Pan Ryszard Ćwirlej, autor dzisiejszego kryminału, posiada na swoim koncie już dość bogaty dorobek literacki, wśród którego czytelnik odnajdzie między innymi takie pozycje jak "Trzynasty dzień tygodnia" czy "Masz to jak w banku". Autora określa się twórcą nowego gatunku literackiego, czyli "kryminału milicyjnego". Jest to bardzo ciekawy pomysł na powieść, ale o tym za chwilę.

Wszystkie okładki powieści Pana Ćwirleja są utrzymane w podobnej stylistyce. Bezsprzecznie przywodzą na myśl główne motywy, jakie znajdują się w powieści. Okładka jest bardzo przyjemna w dotyku, co tylko umila samo czytanie. Podział książki wewnątrz jest bardzo ciekawy, bowiem możemy śledzić losy bohaterów głównych i sam przebieg zdarzeń w dokładnie określonych odstępach czasowych. Ale moi Państwo, cóż to jest za lektura!

Ja sama nie jestem dzieckiem PRL-u, i opowieści o tych czasach znam jedynie z opowieści moich rodziców oraz innych bliskich mi osób, ale dzięki temu wiem, że autor zrobił świetną robotę. Jak na powieść kryminalną przystało, zbrodnia, motyw oraz samo śledztwo są tak intrygujące, tak nieoczywiste i niekiedy mrożące krew w żyłach, że czyta się ją z wypiekami na twarzy. Wszystko to zostało umieszczone w realiach Polski socjalistycznej, ale bynajmniej nie chodzi wyłącznie o czas i miejsca w jakich się to dzieje. Bohaterowie używają tak specyficznego języka, dodatkowo okraszając to elementami gwary oraz wysublimowanego poczucia humoru. Choć czyta się o rzeczach, z których ciężko jest się śmiać, nie sposób jest się do tej powieści nie uśmiechnąć. Kiedy wszyscy, równo, jak jeden mąż piją co popadnie byle miało zawartość alkoholu, jedzą w barach mlecznych, stoją w długich kolejkach po podstawowe produkty potrzebne do życia, odwiedzają pewexy i żyją głównie dzięki układom jakie mają z co ważniejszymi osobami, nietrudno też o nietuzinkowe trupy. Sama akcja toczy się odpowiednim dla siebie tempem - ani za szybko, ani za wolno. Jest po prostu idealne. Drobne bądź większe zwroty akcji dodają powieści lekkiego dreszczyku, a możliwość spojrzenia na pewne rzeczy z różnych punktów widzenia jest elementem niezwykle wartościowym.

Chociaż czasy socjalizmu nie były lekkie, a motyw morderstwa nie należy do tych, dzięki którym robi się ciepło na sercu, to powieść czyta się naprawdę z wielką przyjemnością. Polecam tę lekturę z czystym sercem. Myślę, że jest ona odpowiednia dla bardzo szerokiego grona czytelników, bo nie tylko fani kryminałów będą nią zainteresowani. 

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki bardzo dziękuję Wydawnictwu Muza.