"Elżbieta z córką w pośpiechu opuszczają Iran, który w 1979 staje się państwem wyznaniowym rządzonym przez Chomeiniego. Przylatują do Paryża i zatrzymują się w skromnym mieszkaniu Stefanii i Jędrzeja Walickich. Elżbieta źle się czuje w towarzystwie bliźniaczki i szwagra. Człowiek, którego kiedyś kochała, dzisiaj ją przeraża... Pocieszenia szuka w pracy naukowej i wierzy, że niebawem dołączy do nich Mehrdad. Tymczasem Stefania oddaje się opiece nad siostrzenicą. Między nią a małą Anną rodzi się szczególna więź.
Żadna z sióstr nie potrafi odnaleźć się we Francji. Coraz częściej zastanawiają się nad powrotem do Polski - kraju beztroskiego dzieciństwa. Jednak czy w peerelowskiej rzeczywistości kobiety znajdą spokój i szczęście?"
***
Tytuł: Owoc granatu - Powroty
Tytuł: Owoc granatu - Powroty
Autor: Maria Paszyńska
Wydawnictwo: Wydawnictwo Książnica
Ilość stron: 304
Ilość stron: 304
ISBN: 978-83-245-8359-4
***
"Powroty" jest to ostatnia, czwarta już część serii "Owoc granatu" autorstwa Marii Paszyńskiej. Stykamy się po raz ostatni już z losami dwóch bliźniaczek - Elżbiety i Stefanii, których los postanowił nie oszczędzać. Tym razem Elżbieta musi uciekać z Iranu aby chronić swoją córkę. Anna, jest bardzo rozumnym i rezolutnym dzieckiem, które na swój dziecięcy sposób próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Bardzo tęskni za swoim ojcem - Mehrdadem. Ale czy los pozwoli na to, aby mężczyzna dołączył do nich w Paryżu? Jeden list, kilka słów i rodzinie bliźniaczek zmienia się cały świat.
Relacja Elżbiety i Stefanii zawsze była trudna. I przyznam szczerze, jak w części poprzedniej Stefania mnie trochę irytowała, potrafiłam znaleźć więcej zrozumienia dla Elżbiety tak w tej ostatniej części mogłam spojrzeć na obie kobiety z nieco innej perspektywy.
Na obu bliźniaczkach wojna odcisnęła niezatarte piętno. Widać to w ich zachowaniach bardzo, bardzo wyraźnie. Tak naprawdę to trzeba po prostu przeczytać. Szukam w swojej głowie słów, które by odpowiednio opisywały to co myślę o wszystkich tych postaciach i całym ich życiu, ale nie ma takich idealnych. Autorka kreowaniem świata literackiego potrafi przenieść czytelnika w tak trudny, bolesny okres w historii. Udowadnia, że historia dla poszczególnych osób nie zawsze kończy się "happy endem". Cała ta powieść dostarczyła mi mnóstwa refleksji. I ten szacunek, który rodzi się w sercu wobec osób, które przeżyły takie piekło na ziemi i pomimo wszystko walczyły dalej... W tym aspekcie bardzo doceniam fakt, że nie zostało to wszystko wyidealizowane i zgloryfikowane. I nie chodzi tutaj o sytuację umniejszenia męstwa i woli walki oraz przeżycia tych wszystkich osób. Pani Paszyńska pokazuje, że tak jak każdy inny człowiek oni też mają uczucia - tym szczególniejsze, bo okaleczone przez wojnę. Nad tym nie da się przejść do życia codziennego tak po prostu, a bohaterowie serii "Owoc granatu" są idealnym przykładem opisu tych wszystkich konsekwencji psychologicznych jakie niesie za sobą wojna.
Tak, bardzo poruszyła mnie ta książka. Przeczytałam ją jednym tchem, z przyspieszonym biciem serca i zaszklonymi oczyma. To jest idealne zakończenie wspaniałej serii powieści. Ma wszystko, czego potrzeba dobrej lekturze. Kolor okładki tak bardzo przywodzi na myśl nadzieję, a sama grafika bardzo zgrabnie nawiązuje do okładek swoich starszych sióstr. Ciągle trwam pod urokiem tej powieści i z czystym sercem mogę polecić ją każdemu czytelnikowi.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki bardzo dziękuję Wydawnictwu Książnica.
Relacja Elżbiety i Stefanii zawsze była trudna. I przyznam szczerze, jak w części poprzedniej Stefania mnie trochę irytowała, potrafiłam znaleźć więcej zrozumienia dla Elżbiety tak w tej ostatniej części mogłam spojrzeć na obie kobiety z nieco innej perspektywy.
***
"Tymczasem każda bliskość musi być budowana wciąż na nowo. Relacje nie są dane raz na zawsze. Różniłyśmy się, lecz zamiast poznawać, zaczęłyśmy się oddalać. Czasu się nie wróci. To się już stało."
***
Na obu bliźniaczkach wojna odcisnęła niezatarte piętno. Widać to w ich zachowaniach bardzo, bardzo wyraźnie. Tak naprawdę to trzeba po prostu przeczytać. Szukam w swojej głowie słów, które by odpowiednio opisywały to co myślę o wszystkich tych postaciach i całym ich życiu, ale nie ma takich idealnych. Autorka kreowaniem świata literackiego potrafi przenieść czytelnika w tak trudny, bolesny okres w historii. Udowadnia, że historia dla poszczególnych osób nie zawsze kończy się "happy endem". Cała ta powieść dostarczyła mi mnóstwa refleksji. I ten szacunek, który rodzi się w sercu wobec osób, które przeżyły takie piekło na ziemi i pomimo wszystko walczyły dalej... W tym aspekcie bardzo doceniam fakt, że nie zostało to wszystko wyidealizowane i zgloryfikowane. I nie chodzi tutaj o sytuację umniejszenia męstwa i woli walki oraz przeżycia tych wszystkich osób. Pani Paszyńska pokazuje, że tak jak każdy inny człowiek oni też mają uczucia - tym szczególniejsze, bo okaleczone przez wojnę. Nad tym nie da się przejść do życia codziennego tak po prostu, a bohaterowie serii "Owoc granatu" są idealnym przykładem opisu tych wszystkich konsekwencji psychologicznych jakie niesie za sobą wojna.
Tak, bardzo poruszyła mnie ta książka. Przeczytałam ją jednym tchem, z przyspieszonym biciem serca i zaszklonymi oczyma. To jest idealne zakończenie wspaniałej serii powieści. Ma wszystko, czego potrzeba dobrej lekturze. Kolor okładki tak bardzo przywodzi na myśl nadzieję, a sama grafika bardzo zgrabnie nawiązuje do okładek swoich starszych sióstr. Ciągle trwam pod urokiem tej powieści i z czystym sercem mogę polecić ją każdemu czytelnikowi.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki bardzo dziękuję Wydawnictwu Książnica.
Śliczna recenzja. Ja niestety mam dopiero dwa tomy. Muszę dokupić dwa pzostałe i zacznę czytać.
OdpowiedzUsuń