Narzeczona z getta

"Własnością młodego małżeństwa staje się stara, zagadkowa szafa. Barbara, której przeszłość też skrywa wiele tajemnic, pragnie odkryć, kim byli pierwsi właściciele antyku. Trafia do Sławkowa, miejscowości leżącej w Zagłębiu Dąbrowskim, tam dowiaduje się, że mebel należał do rodziny żydowskiej. Dalsze poszukiwania doprowadzają Barbarę do Mikołaja, pasjonata historii i opiekuna żydowskiego cmentarza. Z płyt nagrobnych i starych dokumentów powoli odsłania się historia Sary, żydówki zakochanej w goju – synu miejscowego szklarza.
Czy ich zakazana miłość zdołała przetrwać wojnę i holocaust?"
***

Tytuł: Narzeczona z getta

Autor: Sabina Waszut

Wydawnictwo: Książnica
Ilość stron: 304

ISBN: 978-83-245-8404-8

***

Wraz z tą książką dotkniecie przeszłości, zmierzycie się z bólem, cierpieniem i własnymi lękami. To co było zrówna się z tym co jest, a największe piętno w tym wszystkim naznaczy wina. Czy odważycie się na taką lekturę?

Książka Pani Sabiny Waszut jest małym dziełem sztuki. I rozpatrywać to można pod kątem i wyglądu zewnętrznego powieści i jej zawartości. Książka jest standardowych rozmiarów oraz o objętości takiej "w sam raz". Okładka jest bardzo miła w dotyku, bardzo przyjemnie uszlachetniona. Grafika na niej umieszczona prezentuje się w sposób bardzo sentymentalny i nie pozostawia wątpliwości, że wraz z kolejnymi kartami książki przeniesiemy się w przeszłość do czasów II Wojny Światowej.

Powieść dzieli się na trzy części - teraźniejszość, przeszłość oraz zderzenie obu światów. W teraźniejszości główną bohaterką jest Barbara w przeszłości natomiast - Sara. Kobiety, choć żyjące w różnych czasach, będące różnych wyznań, zdają się być do siebie niesamowicie podobne. Choć nie łączą ich więzy krwi, to ich losy splatają się ze sobą nierozerwalnie, a wspólny mianownik dla nich stanowić będzie... Szafa. Niby zwyczajny przedmiot, który z biegiem historii zaczyna nabierać coraz większej wagi.

Czytałam kolejne strony poruszona do głębi. Powieść wycisnęła ze mnie wiele łez i dała też dużo do myślenia. Autorka bardzo skrupulatnie wgłębia się w kulturę i wiarę Żydów, przedstawiając ich codzienność, obyczaje, święta oraz ważne elementy życia. To, w jaki sposób opisała ona Żydowskie spojrzenie na realia II Wojny Światowej jest niesamowite. Logicznym jest, że tak ciężkie wydarzenia bardzo mocno odbijają się w psychice człowieka. Dlatego też tym bardziej doceniam, że autorka pozostawia wiele kwestii w niedopowiedzianej formie, nie ukazuje pełni brutalności wydarzeń tamtych dni, a co za tym idzie próbuje zrozumieć w jaki sposób były one postrzegane przez ówczesnych ludzi. W tej powieści można doszukać się wielu metafor oraz analogii, szczególnie jeśli chodzi o historie obu bohaterek. Sam koniec jest natomiast tak piękny i wzruszający, że warto, naprawdę warto do niego dotrzeć.

Cóż można więcej powiedzieć. Jesień w pełni, a ta książka jest jej kolejnym, bardzo pięknym i wartościowym owocem. Niełatwym, pełnym bólu, cierpienia i ludzkiej krzywdy. Prowadzona piękną prozą, choć opowiada o tak nieludzkich wydarzeniach, o odzieraniu człowieka z człowieczeństwa. Daje jednak nadzieję na to, że to co dobre w człowieku jest silniejsze od wojen, rozłąki i biedy. Miłość, gorące serce i dobroć nigdy nie wyjdą z mody, nigdy nie będą przereklamowane. Gorąco polecam wszystkim czytelnikom, nie tylko tym mocno zainteresowanym powieściami związanymi z II Wojną Światową i Holocaustem.

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki bardzo dziękuję Wydawnictwu Książnica.