Uwikłani tom 1 [Recenzja patronacka]

"Agata jest młodą kobietą, którą los od samego początku nie traktował dobrze. Nieudany związek z Michałem, przy którym doświadczyła ogromnego cierpienia pozostawił w jej sercu i pamięci wiele nieprzyjemnych wspomnień i uczuć. Niestety los ponownie chce z niej zadrwić, podstawiając na jej drodze kogoś, kto wywróci jej świat do góry nogami.

Piotr to szczęśliwy ojciec Jasia, który żyje tylko dzięki niemu. Każdego dnia musi udawać, że wszystko jest w porządku, że jest członkiem kochającej się rodziny. Stwarza pozory przed najbliższymi, co nie do końca pozwala mu być szczęśliwym. Uwięziony między tym, co trzeba, a ty, co chce, długo nie może wybrać właściwej drogi.

Dwoje zranionych przez życie ludzi, którzy chcą zapomnieć o tym, co było, chcą nauczyć się żyć od nowa, szukając drogi do szczęścia. Los niejednokrotnie wystawia ich na próbę pokazując, że to o czym się marzy nie zawsze jet osiągalne nawet wtedy, kiedy bardzo się tego chce."

***

Tytuł: Uwikłani tom 1

Autor: Adriana Rak

Wydawnictwo: WasPos

Liczba stron: 226

***

"Uwikłani tom 1" jest to debiutancka powieść Adriany Rak, która w tym roku została wydana ponownie, w poprawionej szacie graficznej. Sam opis powieści, który znajduje się z tyłu okładki a został przytoczony na samym początku jest bardzo wyczerpujący, dlatego nie na samych losach bohaterów pragnę się skupić. To wydanie książki jest bardzo estetyczne, strony wewnątrz nie są białe - co sprawia że czytanie jest dużo przyjemniejsze. Jeśli miałabym porównać sam projekt okładki do pierwowzoru, to ciężko mi stwierdzić, która jest ładniejsza. Ta nowa na pewno lepiej komponuje się z tomem drugim książki.

Jestem bardzo szczęśliwa, że najpierw przeczytałam najnowszą powieść autorki ("Francuskie noce") a dopiero potem jej powieść debiutancką. Poczyniła ona tak ogromne postępy językowe, że jestem pod dużym wrażeniem! "Uwikłani" jest powieścią z bardzo dobrym pomysłem, fabułą, dobrze wykreowanymi i dobranymi bohaterami. Nie czyta jej się natomiast najpłynniej, język jeszcze nie jest na tyle płynny co w ostatniej powieści. Wiedząc natomiast, jakim językiem są napisane "Francuskie noce" kwestię językową wolę rozważyć jako wzrastanie pisarki w swoim rzemiośle. 

Powieść jest skierowana raczej do kobiet niż do mężczyzn. Posiada w sobie wątki romansowe i traktuje bardzo poważnie o relacjach międzyludzkich i tym, jak bardzo mogą się ze sobą pokomplikować. Całą sympatią jaką miałam obdarzyłam główną bohaterkę - Agatę i choć jest to taka chodząca dobra dusza, to ciągle doświadcza niezwykłych trudności. Ciężko uwierzyć, że aż taką dawką zostaje obarczony jeden, niczemu nie winien człowiek. Ta kobieta jest naprawdę cudowna i kochana i za każdym razem kiedy dzieje się jej krzywda aż mam ochotę ją przytulić.

Ważnym tematem jaki porusza autorka jest również odpowiedzialność. Odpowiedzialność za swoje czyny, za zdrowie innych oraz za życie najmłodszych bądź jeszcze nienarodzonych dzieci. To cały kalejdoskop przeróżnych zachowań pokazujących, że za odpowiedzialnością stoi prawdziwa miłość, a żeby kochać wystarczy mieć tylko serce. Jednocześnie można zauważyć, że do szczęśliwego życia człowiekowi nie trzeba nic więcej prócz miłości. Tego, żeby czuł się przez kogoś kochany, żeby wiedział że ktoś na niego czeka i do niego tęskni.

Cała feeria uczuć zawarta na kartach tej powieści niezwykle porusza serce. Autorka wlewa w te swoje powieści coś takiego, co potrafi czytelnika dotknąć do głębi. To powieść, którą warto jest przeczytać. Chociaż nie jest najłatwiejsza a w człowieku rodzi się bunt na kolejne pojawiające się niesprawiedliwości, to dlatego właśnie jest autentyczna. Życie ludzkie bowiem nie jest usłane jedynie płatkami róż. Zdarzają się też kolce, które ranią, kamienie o które się potykamy oraz dziury do których wpadamy. 

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu WasPos i Adrianie Rak za zaufanie i możliwość objęcia  książki patronatem.