Wielka samotność

 

"Alaska, 1974. Nieobliczalna. Bezlitosna. Dzika. Dla rodziny w kryzysie jest to ostateczny test na przetrwanie. Ernt Allbright, były jeniec wojenny, wraca do domu po wojnie w Wietnamie całkowicie. Kiedy traci kolejną pracę, podejmuje impulsywną decyzję: przeniosą się całą rodziną na północ, na Alaskę, gdzie będą żyli bez prądu i wody – w ostatniej dzikiej części Ameryki.

Dorastająca trzynastoletnia Leni, dziewczynka w trudnym wieku, uwikłana w burzliwy związek rodziców, ma nadzieję, że w nowej krainie czeka lepsza przyszłość dla rodziny. Jej matka, Cora, zrobi wszystko i pójdzie wszędzie dla mężczyzny, którego kocha, nawet jeśli oznacza to pójście w nieznane.

Na początku Alaska wydaje się być odpowiedzią na ich modlitwy. W dzikim, odległym zakątku kraju odnajdują się wśród niezależnej społeczności silnych mężczyzn i kobiet.

Ale wraz z nadejściem zimy i ciemnościami obejmującymi Alaskę, kruchy stan psychiczny Ernta pogarsza się. Wkrótce niebezpieczeństwa na zewnątrz bledną w porównaniu z zagrożeniami wewnątrz. W ich małej chacie, pokrytej śniegiem, przez osiemnaście godzin nocy, Leni i jej matka poznają straszliwą prawdę: są sami. Na zewnątrz nie ma nikogo, kto by mógł ich uratować."

***

Tytuł: Wielka samotność

Autor: Kristin Hannah

Wydawnictwo: Świat Książki

Ilość stron: 512

ISBN: 978-83-803-1918-9

***

O "Wielkiej samotności" było bardzo głośno w minionym roku. Po przeczytaniu wielu recenzji i wysłuchaniu jeszcze większej ilości opinii na jej temat wreszcie uległam i postanowiłam sama przekonać się jaka jest ta książka. Chociaż autorka powieści, ma w swoim dorobku już ich pokaźną liczbę - dla mnie była to pierwsza styczność z jej twórczością. Książkę czytałam na wszystkie możliwe sposoby tak naprawdę - mam za sobą przygodę z audiobookiem, ebookiem i tradycyjną wersją papierową. Chciałam mieć możliwość zapoznawać się z jej treścią zawsze wtedy kiedy było to możliwe i bardzo się cieszę, że w tak wielu formach mi się to udało.

Książka jest powieścią obyczajową, zakrawającą nawet już na dramat obyczajowy. Opowiada o losach rodziny Allbrightów, gdzie to głowa rodziny, Ernt, jest weteranem wojennym po ciężkich przejściach. Jego żona Cora i jego córka Leni, nie mają z nim niestety łatwego życia. Ernt jest mężczyzną, który nie waha się podnieść ręki na swoich bliskich. Nie potrafi również znaleźć swojego miejsca na ziemi, przez co razem z całą rodziną ciągle się przeprowadzają. Wreszcie korzystają z okazji, która zdaje się wręcz być darem z niebios - kolega Ernta z wojska przekazał mu swoje ziemie na Alasce i to tam postanawiają zamieszkać na stałe. Początkowo, choć nie jest im łatwo ponieważ życia na Alasce trzeba się nauczyć, wszystko wygląda obiecująco - nawet trauma Ernta zdaje się zanikać. Wszystko niestety jest do czasu. Alaska okazuje się być ich nadzieją i ich przekleństwem, a wszystkie wydarzenia nieodwracalnie będą rzutować na przyszłości dwóch kobiet będących ofiarami przemocy domowej - Cory i Leni.

Jest to historia bardzo chwytająca za serce, wyciskająca wiele łez, przepięknie opowiedziana, pełna i pasjonująca. Chociaż porusza bardzo trudny temat jakim jest przemoc domowa i niemoc kobiet wobec pobłażliwości systemu sprawiedliwości, to wciąga czytelnika w akcję już od pierwszych stron. Już rozumiem teraz, czemu ta książka zebrała tyle pochlebnych opinii i bardzo pozytywnych recenzji. Jest naprawdę świetna i myślę, że dzięki niej sięgnę jeszcze po kolejne z książek autorstwa Kristin Hannah. Profile postaci są doskonalne skonstruowane, świetnie pokazane jest jakiej metamorfozie ulegają pod wpływem doświadczanych sytuacji. Nie znajdzie się tutaj upiększeń - jest za to realistyczne do bólu życie, które nie zawsze obchodzi się delikatnie ze wszystkimi. Ale też należy pamiętać, że to najczęściej w bólach rodzi się to, co piękne.