"Dominika budzi się w obcy domu. Nie ma pojęcia, jak się w nim znalazła. Miasto z wierzchu wygląda zwyczajnie, ale ...ktoś zakradł się do niego nocą i ... podmienił słońce. Teraz świeci tu sztuczna gwiazda - trupio zimna, podobna do blaszanego guzika. Najlepsza przyjaciółka, Laura, zniknęła bez śladu a tożsamość samej Dominiki rozpuściła się w powietrzu jak cukier w kawie. Nikt Dominiki nie rozpoznaje i nie pamięta - wszystko wskazuje na to, że kiedy spała, z całym miastem stało się coś diabelnie absurdalnego. Gdy już zaczyna myśleć, że bezpowrotnie przegrała swoje życie, spotyka tajemniczego zakapturzonego mężczyznę... Kobiety i szatani to oryginalna, osadzona w zimowym krajobrazie alegoria piekła. Część mieszkańców "sztucznego miasta" straciła i zapomniała swoich bliskich, inni osiedlili się na obrzeżach i utworzyli minikomunę, a pod powierzchnią miasta zdaje się kryć zdumiewająca tajemnica... W tym kobiecym piekle nie brakuje i mężczyzn, którzy odbywają własną pokutę."
***
Tytuł: Kobiety i szatani
Tytuł: Kobiety i szatani
Autor: Justyna Karolak
Wydawnictwo: Wydawnictwo WasPos
Ilość stron: 260
Ilość stron: 260
ISBN: 978-83-66070-72-1
***
"Kobiety i szatani" to nie pierwsza powieść Pani Justyny Karolak. Autorka jest pisarzem i redaktorem i spełnia się artystycznie tworząc głównie oniryczne powieści takich jak "Tropiąc jednego wilka" czy "Głowa do pokochania". Mam pierwszy raz styczność z twórczością Pani Karolak i przyznam szczerze, że nie wiedziałam czego mam się spodziewać. "Kobiety i szatani" jest to zdecydowanie również oniryczna powieść. Balansujemy wraz z główną bohaterką Dominiką (a może Laurą..?) na granicy snu i jawy, życia i alternatywnej rzeczywistości, piekła i nieba.
***
"Pewnego wieczora płaczę więc nad sobą, nad swoją nicością. Robię to bezgłośnie, nie zachłystuję się łzami. I nikt nie ma pojęcia o tym, że płaczę. Nie mówię o tym najlepszej przyjaciółce. Musiałabym przyznać przed drugim człowiekiem, że miejsce, do którego doszłam, jest rozpaczliwe. Że donikąd się nie dostała, nie przebiłam. Że jestem w punkcie zero. Od noworodka różnię się tylko poczuciem straconego czasu. Szłam przed siebie, pracowałam, brnęłam, ale znalazłam się w pustce. Moje serce zaczyna skuwać lód."
***
Co do samej fabuły. Dominika trafia do piekła. Specyficznego piekła. Co do tego nie ma dwóch zdań. Potrzebuje chwili, żeby zorientować się, że nic nie jest takie jak powinno było być a ona nagle wskakuje na miejsce osoby, która zdaje się nigdy nie istniała. Za wszelką cenę Dominika stara się zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi i w jaki sposób może wrócić do swojego normalnego życia. Postacią, która najbardziej się wyróżnia w tym nowym, szarym świecie jest Georgia. I to może właśnie dlatego intuicyjnie coś mi z nią tutaj nie pasowało. Czy faktycznie tak jest? Czy kobieta pełna ciepła, witalności, piękna, posiadająca zdolność czytania w ludzkich myślach jest jedną z pokrzywdzonych istot, które znalazły się w tym samym piekle co Dominika przez przypadek?
***
"Jeżeli nie potrafisz być tym, czym jesteś głęboko w środku, to jakby - już - cię nie było. Stopniowo rozwadniasz wewnętrzną esencję, swoją istotę i gubisz do niej dostęp. I zaczynasz zapominać. A to jest zaskakujący, wytrawiający organizm proces. Gdyby człowiek wiedział wcześniej, że zapominanie może okrutnie doskwierać, boleć, od razu odrzuciłby różne rzeczy, sprawy bez znaczenia, zająłby się wyłącznie tymi, które mają sens, im poświęcił całą uwagę."
***
Powieść jest bardzo wymagająca dla czytelnika. Trzeba bardzo mocno skupić się na treści aby nie przeoczyć wszystkich istotnych elementów. Z racji surrealizmu książki nie można przeczytać tak ot. Nie jest to też lektura z typu tych powierzchownych. Wręcz przeciwnie - skłania ona do przemyśleń i do zastanowienia się nad tym co dzieje się w życiu czytelnika. Treść jest skierowana głównie do kobiet, ale myślę że mężczyźni również się w niej odnajdą. Ciężko jest się zorientować gdzie się znajdujemy, co się dzieje, na co akurat patrzy Dominika. Autorce udało się wpleść w treść książki znane dzieła malarskie i opisać je barwnie przy pomocy słów. Mimo wszystko, zabieg ten jest bardzo pomocny w przyswajaniu treści. No i co tu dużo powiedzieć - lektura wciąga. Jest tak inna, tak nieoczywista, tak zaskakująca i nierealna, że jej każda strona wręcz magnetycznie prosi się o przeczytanie. Czułam się trochę jakbym utkwiła w jednej z sal w galerii sztuki, wytapetowanej na wszystkich powierzchniach płaskich surrealistycznymi dziełami. Ale kiedy patrzy się w nie głębiej, kiedy stara się wgryźć w każde słowo, można wyczytać bardzo mądre przesłanie. Powieść jest zdecydowanie godna polecenia dla każdej osoby, która potrzebuje chwili refleksji ale też szuka literatury z bardziej ambitnej półki.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki bardzo dziękuję Wydawnictwu WasPos.
Komentarze
Prześlij komentarz